Sofie !
Al maanden was ik op zoek naar een hardloopvriendinnetje.
Veel hondjes zijn mijn netvlies gepasseerd, maar dan … op 14 februari notabene zag ik je: Sofie !
Op slag verliefd was ik op je, jouw naam danste rondjes om mijn hart. Raar dat het zo kan gaan, zo snel, zo plots.
Ik ben meteen gaan mailen met vlinders in mijn buik. De volgende dag, terwijl ik naar het werk aan het rijden was, belde jouw opvangmama, Christine mij op.
Een heerlijk open gesprek hebben we gehad. Christine benadrukte me nog dat je mij waarschijnlijk compleet zou negeren, dat je niets met me te maken zou willen hebben als ik je zou zien.
Ik liet me niet uit het veld slaan en was er 100% van overtuigd dat het helemaal goed zou komen met ons, ik zou je alle ruimte en tijd geven die je nodig had.
’S Avonds nog kwam Christine met jou naar ons toegereden. Mijn hart sloeg een slag over toen ik je de auto uit zag komen, zo kwetsbaar, zo onzeker, het enige wat ik kon uitbrengen was: Wat is ze mooi!
We zijn nu 10 maanden verder,
Wat hebben we samen al veel avonturen meegemaakt tijdens onze hardlooprondjes. Ons record is 21 kilometer!
Wat vind je het heerlijk, wat maakt het je ontspannen. Wat hebben we elkaar nodig, wat hebben we een plezier samen.
Ongelooflijk om te zien hoeveel je me inmiddels vertrouwt, soms kijk je me bang aan, ik zeg je: kom maar Fiet, het komt goed en je stapt over je angst heen en gaat met me mee.
Lieve, knappe en vooral dappere Fiet, wat ben ik blij met je, wat ben ik trots op je!
